-
1 ὀστ-άγρα
-
2 ὀστ-ώδης
-
3 οστ'
-
4 ὅστ'
-
5 ὀστάγρα
ὀστ-άγρα, ἡ, die Zange, um die Splitter zerbrochener Knochen herauszuholen; auch ein Kraut -
6 ὀστώδης
ὀστ-ώδης, ες, knochenartig, knochig -
7 ὀστέον
Grammatical information: n.Meaning: `bone' (Il.), also `stone of fruit' (pap. IIIa.; s. below).Compounds: Few compp., e.g. ὀστ(ε)ο-κόπος m. name of `a bone-disease' (Hp., Thphr., Gal.), ὁλ-όστεον n. `Plantago Bellardi', prop. subst. bahuvrihi "consisting only of bones", from its healing power; cf. ὀστεο-κόλλος f. and Strömberg Pflanzenn. 88 f. a. 32.Derivatives: Diminut.: ὀστ-άριον n. (medic.), - αρίδιον n. (Pall.); adj. -έϊνος (IA.), - ινος (Ar. Ach. 863 [Boeot.], Arist.), -όϊνος (Aq.) `made of bone', - ώδης (X., Arist.), - εώδης (Plu.) `bony'; - ίτης m. `belonging to the bones' (Ruf.; Redard 101).Etymology: Old word for `bone', in several languages in varying form retained. An orig. consonantstam, seen in Av. ast- (e.g. gen. ast-ō, acc. as-ča \< * ast-ča) and in Lat. os ( = oss, from * ost), gen. oss-is, was in other languages in diff. ways transformed, e.g. in Skt. nom. acc. ásth-i, gen. asth-n-ás with i: n-interchange, in Hitt. ḫašt-ai, gen. ḫaštii̯-as with ablaut ai: i. Greek ὀστ-έον remainds of Skt. hŕ̥d-ayam `heart' beside hā́rd-i `id.' (s. καρδία) and so goes back on - ειον; Sommer Sprachgesch. u. Wortbed. 426f.); cf. further Venet. ostiiakon `ossuarium'. -- Further forms from several languages w. rich lit. in WP. 1, 185 f., Pok. 783, W.-Hofmann s. os; also v. Windekens ZDMG 110,314ff. (on Toch. B āst) and Hamp Word 9, 138ff.; on ὀστέον esp. Schwyzer 518 a. 298. The meaning `kernel (stone) of a fruit' as a parallel innovation also in Skt. ásthi; cf. Mayrhofer s.v. -- Not to ὄστρακον, ἀστράγαλος, ἀστακός, ὀστρύα, ὀσφύς.Page in Frisk: 2,436-437Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὀστέον
-
8 ὀστεο-κόπος
ὀστεο-κόπος, Knochen zerschlagend, zermalmend, ὀδύνη, ein Schmerz, der, wie wir sagen, durch Mark und Bein geht, Theophr.; subst. ὁ ὀστ. eine Ermattung, bei der Einem die Knochen wie zerschlagen vorkommen, Hippocr.
-
9 ἐφ-ίημι
ἐφ-ίημι (s. ἵημι), ion. ἐπίημι, – 1) zusenden, zuschicken, Ἶριν Πριάμῳ Il, 24, 117; bes. in feindlicher Beziehung, aufreizen, aufhetzen, βέλεα, ἔγχος μελίην τινί, ein Geschoß gegen Einen schleudern, schießen, 16, 812. 15, 444; ähnlich χεῖράς τινι, Od. 20, 39 u. öfter, Hand an Jemand legen; ein unglückliches Geschick über Einen verhängen, ihm auferlegen, μνηστῆρσιν ἀεικέα πότμον ἐφήσω, 19, 550 u. sonst; νόστον, ὅν μοι Ζεὺς ἐφέηκε 9, 38; Ἀργείοισι πολύστονα κήδε' ἐφῆκεν Il. 1, 445; so auch Tragg., πάντ' ἐφήσω μόρον Aesch. Eum. 478, τέκνοις δ' ἀραίας ἐφῆκεν ἐπικότους τροφάς Spt. 768; ὡς δυςτυχῆ Θήβαισιν ἀκτῖν' ἐφῆκας Eur. Phoen. 5, χέρα τινί Hec. 1128; auch μήποτ' ἐπ' ἐμοὶ τόξων ἐφείης ὀϊστόν, Med. 634; πεδία ἐς τάδ' οὐκ ἐφῆκέ πω στρατόν Heracl. 393, er hat noch kein Heer in dieses Land herangeführt; ἄγαν ἐφῆκας γλῶσσαν εἴς τι, loslassen die Zunge, Andr. 955; τὸ ὕδωρ ἐπῆκαν ἐπὶ τὴν ἔςοδον, sie leiteten es nach dem Eingange Her. 7, 176; – zulassen, ὄνους ταῖς ἵπποις, zum Bespringen, Her. 4, 30; Arist. A. H. 9, 47; – νέμονται αἱ ἀγέλαι, ἐφ' ὁποῖα ἂν αὐτὰς ἐφιῶσιν οἱ νομεῖς Xen. Cyr. 1, 1, 2, schlechtere Lesart ἐπάγωσιν, wo die Hirten sie hingehen lassen; – feindlich, angreifen lassen, τὴν ἵππον τῷ στρατοπέδῳ ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας, Her. 5, 63. 9, 49; τὴν ἵππον ἀϑρόαν αὐ-τοῖς ἐφείς Plut. Arist. 14; Pol.; – τῷ κακῷ ἐφιέναι δεῖ τὴν ὀργήν, den Zorn gegen ihn richten, Plat. Legg. V, 731 d; – hinschleudern u. preisgeben, ἐλλοῖς ἰχϑύσιν διαφϑοράν Soph. Ai. 1276. – Bei Hom. auch c. inf., antreiben, anreizen, χόλος, ὅστ' ἐφέηκε πολύφρονά περ χαλεπῆναι Il. 18, 108, vgl. Od. 14, 464; ὅτε μ' ἐχϑοδοπῆσαι ἐφήσεις Ἥρῃ, wenn du mich anreizen wirst, mich der Hera zu verfeinden, Il. 1, 518; ἀδινὸν στοναχῆσαι ἐφείην 18, 124; auch geradezu befehlen, heißen, νῦν δ' ἐφίητι τὸ τὠργείου φυλάξαι ῥῆμα Pind. I. 2, 9; τοὺς νεωτέρους ἐφίετε διώ-κειν Xen. Cyr. 4, 2, 24. – 21 überlassen, hingeben, ταρσὸν πνοιῇ Ap. Rh. 2, 934; nachlassen, καὶ χαλάσαι τὰς ἡνίας τοῖς λόγοις Plat. Prot. 338 a; gestatten, ἐπειδή σοι ἐφῆκα πᾶν λέγειν Soph. El. 621, wie ἢν ἐφῇς μοι 544; πλὴν ὧν ὁ νόμος ἐφίησι Plat. Legg. IX, 876 e; absolut, einem vorangegangenen ἔξεστι entsprechend, Andoc. 1, 55; οἷς οὐκέτι ἐφίεσαν οἱ ξύμμαχοι τὴν ἡγεμονίαν Thuc. 1, 95; οὐδ' ἢν ὁ Λάκων ἐπίῃ τοι ἄρχειν ἡμεῖς ἐπήσομεν Her. 7, 161, vgl. 3, 113; Xen. Hell. 7, 4, 7 u. sonst; τὴν ἀποσκευὴν ἐφῆκε τοῖς στρατιώταις διαρπάσαι D. Sic. 14, 75; a. Sp., wie τὰς δόσεις Plut. Sol. 21; auch pass. ἐφείϑη, es wurde gestattet, Arist. u. Folgde. – In Athen, δίκην, einen Proceß einer höheren Behörde zur Entscheidung überlassen, also appelliren, z. B. vom Schiedsrichter an die Entscheidung des eigentlichen Gerichts, ἐφῆκεν εἰς τὸ δικαστήριον, τὰς μικρὰς δίκας εἰς ὑμᾶς ἐφιᾶσιν, Dem. 40, 31, vgl. 55; ähnlich ἐφῆκεν ἡμᾶς ἐς τὸ δικαστήριον, er wies uns an den Gerichtshof, forderte uns vor, 34, 21; absol., ἐφιέναι δίδωσιν ὁ νόμος εἰς ἄλλο δικαστήριον Luc. Hermot. 30; a. Sp., wie D. Cass. 37, 27; ἀπό τινος, von Jem., 64, 2. – Auch intrans., wo man ἑαυτόν hinzudenken kann, sich überlassen, hingeben, ὅταν τις ἐφιῇ ἰσχυρῷ γέλωτι Plat. Rep. III, 388 e; Tim. 59 d; ὀργῇ D. Hal.; bes. ἡδονῇ. – 31 med., – al sich wonach strecken, begehren. wonach trachten, κοὐκ ἦν ἔτ' ἀργὸν οὐδὲν ὧν ἐφίετο Soph. O. C. 1601; ὧν δὲ σοῦ τυχεῖν ἐφίεμαι ἄκουσον Phil. 1299; τῆς κακίστης δαιμόνων φιλοτιμίας Euripid. Phoen. 531; neben ϑηρεύω Plat. Phil. 20 d; τῶν πραγμάτων Crat. 419 c; τ οῦ ἀρίστου Phaedr. 237 d; τῶν κερδῶν, ἀρχῆς, Thuc. 1, 8. 128; Folgde; ἐφιέμενοι τῆς πάσης ἄρξειν Thuc. 6, 6; τῆς ἡδονῆς Arist. Eth. oft; τῶν προςώπων, nach dem Gesichte zielen, mit den Geschossen, Plut. Pomp. 71; τῶν ὄψεων Caes. 45; ὀρχηστικῆς u. ä., die Kunst erlernen wollen, sich ihr widmen, Pol. 9, 20, 7. – b) zulassen, gestatten; οὐδ' ἐφέστιον ἄλλην τραπέσϑαι Λοξίας ἐφίετο, er gestattete nicht, verbot, Aesch. Ch. 1035; κάρα τέμνειν ἐφεῖτο τῷ ϑέλοντι Soph. Phil. 615; ἡ πόλις σοι ἐφεῖτο ὅ τι ἐβούλου ποιῆσαι Xen. An. 6, 4, 31; οὐκ ἐφίετο αὐτοῖς τέχνης ἅψασϑαι βαναύσου Plut. Lyc. 24. – c) auftragen, befehlen; ἄλλο δέ τοι ἐρέω καὶ ἐφήσομαι Il. 23, 82; ἑκάστῳ ἐφιέμενος τάδε εἴρω Od. 13, 7; οὐ μέντοι τόδ' ἐφιεμένῃ ἀπιϑήσω Il. 24, 300; ἐπιστολάς, ἅς σοι πατὴρ ἐφεῖτο Aesch. Prom. 4; ὅντιν' ἀρτίως μολεῖν ἐφιέμεσϑα Soph. O. R. 1055; Ai. 970 El. 1100; wohin man auch rechnet χαίρειν, Ἀϑάνα, τἄλλ' ἐγώ σ' ἐφίεμαι Ai. 112, an χαίρειν σε κελεύω erinnernd, ich wünsche, daß im Uebrigen du dich freuen magst, daß sonst dein Wille geschehe; ὥςπερ σὸν κέλευσμ' ἐφίεται Eur. I. T 1483; δεῖν κἀπάγειν ἐφίετο Bacch. 439; ἡμῖν ἐφεῖτ' ἐν ὥρᾳ ἥκειν Ar. Vesp. 242; so auch wohl ὁ δὲ εἰς τὴν Λακεδαίμονα ἐφιέμενος στρατιὰν προςαποστέλλειν ἐκέλευε Thuc. 4, 108. Über die Quantität des ι s. ἵημι.
-
10 επιψαυω
1) (при)касаться, дотрагиваться(σάκεος ποσίν Hes.; κώπης Soph.; τῶν ἄρθρων τῇ χειρί Her.; τῆς ὑπήνης ταῖν χεροῖν Plut.)
ὅστ΄ ὀλίγον περ ἐπιψαύῃ πραπίδεσσιν Hom. — кто хоть немного одарен здравым смыслом;ὀλίγον ἐπιψαῦσαι (v. l. ἐπιμύειν) τὸν ὕπνον Theocr. — чуть вздремнуть2) ( в речи) касаться, затрагивать(πρήγματός τινος Her.; κεφαλαιωδῶς ἑκάστων Polyb.)
-
11 οστωδης
-
12 ὀστεοκόπος
ὀστεο-κόπος, Knochen zerschlagend, zermalmend, ὀδύνη, ein Schmerz, der, wie wir sagen, durch Mark und Bein geht; subst. ὁ ὀστ. eine Ermattung, bei der einem die Knochen wie zerschlagen vorkommen -
13 ὄστρακον
Grammatical information: n.Meaning: `bony, hard shell of snails, mussels, turtles etc.' (h. Merc., A., Hp., Arist.), `earthen potsherd (for writing, e.g. at a voting), earthen vessel' (Hp., Att.).Compounds: Few compp., e.g. ὀστρακό-δερμος `having a bony shell for skin, with a hard skin' (Batr., Arist.), μαλακ-όστρακος `with a soft shell' (Arist.).Derivatives: A. Subst. 1. Dimin. ὀτράκ-ιον n. (Arist., Str.); 2. - ίς, - ίδος f. `pine-cone' (Mnesith. ap. Ath.); 3. - εύς m. `potter' ( APl.; Bosshardt 68). 4. - ᾶς m. `id.' (inscr. Corycos, Hdn. Gr.); 5. - ίτης m. name of a stone (Dsc., Plin.), of a kitchen (Ath.), f. - ῖτις `calamine' (Dsc., Plin.), Redard 59 a. 90; 6. - ίας m. name of a stone (Plin.). -- B. Adj. 7. - ινος, 8. - ε(ι)ος, 9. - όεις (AP), - οῦς (Gal.) `earthen'; 10. - ώδης `shell- or sherd-like, full of sherds' (Arist., LXX, pap.). 11. - ηρά n. pl. `crustaceans' (Arist.). -- C. Adv. 12. - ίνδα `played with potsherds' (Ar.; Taillardat Rev. et. anc. 58, 189ff.). -- D. Verbs. 13. - ίζω 'to write sbds. name on a potsherd and by that vote for his exile, to exile' (At., Arist.) with - ισμός m. `ostracism' (Arist.); 14. - όομαι `to crack in pieces' (A.), `to become covered with a shell' (Lyc., Gal.), - όω `to turn into a shell, to harden' (Arist.), `to cover with sherds' (Att. inscr. IVa).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Formation in - ακο- (Schwyzer 497, Chantraine Form. 384), like ὄστρεον (s.v.) first from an r-stem ὀστ-ρ-, which has been assumed to interchange with the i: n-stem in Skt. ásth-i, asth-n-ás (s. ὀστέον); cf. on ἀστακός, ἀστράγαλος, which are however unrelated; Schwyzer 518 w. lit., WP. 1, 185f., Pok. 783 W.-Hofmann s. os; older lit. in Bq. However, there is no alternation between r\/n and i in IE, nor a suffix -n̥ko- (as DELG) to give - ακο-. So the word is Pre-Greek (not in Furnée).Page in Frisk: 2,437-438Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὄστρακον
-
14 ὀσφῦς
ὀσφῦς, - ύοςGrammatical information: f.Meaning: `hips, loin(s)' (IA.).Other forms: Hdn. Gr.; codd. often - ύς.Compounds: As 1. element a.o. in ὀσφυ-αλγής (A.Fr. 361 = 111 M., Hp.) `suffering from a hip-disease (lumbago)' with - έω, - ία (Hp.);Derivatives: Dimin. ὀσφύδιον n. (Theognost.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Unexplained; for the formation cf. ἰξύς (Strömberg Wortstud. 67), νηδύς a.o. Mostly, but without serious argument (Benveniste Origines 7), connected with ὀστ-έον assuming diff. second members: φῡ- in ἔ-φυ-ν etc. (Kretschmer KZ 31, 332); to σφυ- in σφυδῶν ἰσχυρός... H. (Persson Beitr. 1, 415 a. 2, 717; doubting). Other, also unconvincing hypotheses in Bq s.v., W.-Hofmann s. os, WP. 1, 175, Pok. 783, Schwyzer 302; also Prellwitz s.v. (to ψόαι (s.v.), ψύαι `loinmuscles'; thus Grošelj Živa Ant. 7, 44). Initial ὀ- prothetic acc. to Meillet BSL 27, 131 (because of the circumflex). - Furnée 375 adduces further φύς = ὀσφύς (AB 1096), with Dorian loss of initial σ- before φ. He also accepts (393) the connection with ψύαι, which is too obvious to be discarded. The word, then, is clearly Pre-Greek.Page in Frisk: 2,439Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὀσφῦς
См. также в других словарях:
ὅστ' — ὅστε , ὅστε who masc nom/voc sg (attic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οστό — το (ΑΜ όστοῡν, Α ασυναίρ. τ. ὀστέον, ποιητ. τ. ὀστεῡν, πιθ. αιολ. τ. ὄστιον) υπόλευκο και σκληρό όργανο, ένα από τα στοιχεία τού σκελετού τού ανθρώπου και τών σπονδυλοζώων, το κόκαλο νεοελλ. φρ. α) «παίρνω σάρκα και οστά» (για ιδέα, προσπάθεια ή… … Dictionary of Greek
όστρακο — Το σκληρό και ανθεκτικό κέλυφος, το οποίο περιβάλλει ολικά ή τμηματικά το σώμα διαφόρων ζώων και ιδιαίτερα των μαλακόστρακων και των μαλακίων. Βλ. λ. κοχύλι ή όστρακο. Όστρακον του 5ου π.Χ. αιώνα, με το όνομα του Θεμιστοκλή. (Αθήνα, Μουσείο… … Dictionary of Greek
κρεάγρα — η (Α κρεάγρα) περόνη ή λαβίδα που χρησιμεύει για το βγάλσιμο τού κρέατος από τη χύτρα («καὶ πᾱν ὅ ἐὰν ἀνέβη ἐν τή κρεάγρᾳ, ἐλάμβανεν ἑαυτῷ ὁ ἱερεύς», ΠΔ.) αρχ. άγκιστρο, αρπάγη. [ΕΤΥΜΟΛ. < κρε(ο) * + άγρα (< ἄγρα «κυνήγι»), πρβλ. οστ άγρα,… … Dictionary of Greek
φλεγρεώδης — ώδες, Α 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην Φλέγρα* 2. όμοιος με την Φλέγρα*. [ΕΤΥΜΟΛ. < Φλέγρα + κατάλ. ε ώδης, από ον. που έχουν θ. με ε (πρβλ. ὀστ ε ώδης)] … Dictionary of Greek
ost(h)-; ost(h)i, ost(h)r(g), obl. ost(h)-(e)n- — ost(h) ; ost(h)i, ost(h)r(g), obl. ost(h) (e)n English meaning: bone Deutsche Übersetzung: “Knochen” Material: O.Ind. ásthi n., gen. asth n áḥ “leg, bone”, Av. ast , asti n. “bone”, gen. pl. astąm, instr. pl. azdbīš, asti aojah… … Proto-Indo-European etymological dictionary
